dua puluh ogos 2014

Assalamualaikum

Jap. Nak ambik minyak cap kapak. Tepuk-tepuk kat dahi bagi berangin sikit.

Soalan budak sekolah pun tak boleh nak jawab.

Nampak sangat otak ni dah tak boleh nak hadam.

Huhu.

Dulu aku boleh je buat esei bahasa inggeris. Speaking pun tak ada hal. Tapi bukan maksud aku lancar berbuih-buih. Maksud aku kalau ada apa-apa topik sekurang-kurangnya aku boleh lah jugak lontarkan barang sekerat dua idea walaupun kadang-kadang idea yang aku bagi tu macam bongok-bongok dan tak berguna ja. Eh. Jap. Bukan kadang-kadang tak hampir setiap masa. Haha. Tapi boleh lah daripada tak ada langsung.

Sejak aku habis sekolah dan masuk dunia kerja yang hampir 100% guna bahasa melayu, aku punya english susah betul nak hadam. Ambik masa macam nak panaskan enjin kamu tahu. Huhu. Buat ayat pun jenuh. Padahal ayat simple je kot. Tapi yang aku musykil tu walaupun hari-hari pakai bahasa melayu, bila nak buat ayat dengan baik, kukuh padu dan jitu pun aku menghampiri kegagalan. Bila tengok sesuatu topik perasaan dia macam nak kena jawap sesuatu yang berkaitan antara hidup dan mati. Padahal bahasa melayu tu. Ke aku yang lembab sangat ni.

Tulah. Asyik baca gossip artis je. Insap sekejap.